به نقل از «اکوفارس»

شب و روز بیماران کرونایی در قرنطینه چگونه می‌گذرد

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۷۲۹۶۳

قرنطینه اسمش هم ترس دارد. با شنیدن قرنطینه تصورتان می‌رود به‌جایی که گروهی را مجبور کرده‌اند یکجا بمانند و حالا اگر این گروه، بیماری مسری هم داشته باشند لابد در فضای قرنطینه درد می‌کشند و آه و فغانشان به هوا بلند شده است؛ اما به‌محض اینکه پایم را می‌گذارم آن‌سوی در قرنطینه یکی از بیمارستان‌های شهر تهران، همه تصویرهایی که ساخته بودم نقش بر آب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از پرستارها به استقبالم می‌آید همه سروصورتش را بسته، حتی عینک روی چشمانش و ماسک روی صورتش اجازه نمی‌دهد او را خوب ببینم. راستش را بخواهید اول متوجه نشدم پرستار خانم است یا آقا!

حالا پرستار در فاصله ۷ متری از من پشت در دوم قرنطینه ایستاده: «سلام خوش‌آمدید به بخش بیماران و پرستارانی که کرونا را از رو برده‌اند!) تازه می‌فهمم که این خانم پرستاراست که این‌چنین خوش‌آمد گویی می‌کند. بازهم تصوراتم از قرنطینه به هم می‌ریزد. انگار این خانم پرستار خیلی پرانرژی‌تر از آدم‌های بیرون از این در است. لبخند پهن می‌شود وسط صورتم. صدای خنده آن‌هایی که از این فاصله نمی‌بینمشان، به گوشم می‌رسد. فضا آن‌طور نیست که تصور می‌کردم. اینجا روشن است. از آه و درد خبری نیست. فکر نکنید صدای سرفه‌های مکرر، موسیقی متن اینجا شده باشد. بیشتر صدای خوش‌وبش پرستارها و بیماران در فضا می‌پیچد. هرچند تک‌سرفه‌ها هم گاهی همه سرها را به سمت بیمارها می‌چرخاند.

پشت در شیشه ای

 آقای پرستاری از آن‌سوی در که بخشی از آن شیشه‌ای است از دور می‌گوید: «بیا، بیا ازاینجا بنویس که آن‌قدر به شایعات دامن نزنند. ولی خیلی به ما نزدیک نشو اول لباس‌هایت را بپوش بعد بیا داخل بخش. در این میان لباس پوشیدن برای رفتن به قرنطینه کمی طول می‌کشد، هرچند از وقتی مکالمه بیماران و پرستاران پشت در به گوشم رسیده اولین پلان گزارش من کلید خورده است. بازهم گوش تیز می‌کنم؛ صدایشان، شبیه به صدای بیماران بدحال نیست. هرچند صدای تک‌سرفه‌هایشان به اینجا هم می‌رسد. صدایشان ازاینجا شبیه به همهمه است. هرازگاهی یکی چیزی می‌گوید و بقیه بیمارها یا نٌچ نٌچ می‌کنند و یا همه باهم می‌زنند زیر خنده. ولی منان‌ها را هنوز ندیده‌ام. حدس می‌زنم پیام‌ها و شایعات و جوک‌های فضای مجازی را می‌خوانند.

سخت‌گیری در پوشیدن لباس  قرنطینه

 خانم پرستار نگاهی به لباس پوشیدنم می‌اندازد و می‌گوید: «ماسکت را درست بگذار روی صورتت. فاصله‌ات را تا دو متر از همه بیماران و پرستارها حفظ کن. به چیزی دست نزن. مدتی که اینجا هستید مهمان ما هستید؛ مهمان ما و البته مهمان ویروس کرونا!» این‌ها را از فاصله دور و بازهم از پشت در شیشه‌ای می‌گوید؛ اما انگار همه گوششان را تیز کرده‌اند تا ببینند خانم پرستار چه می‌گوید و بازهم صدای خنده می‌پیچد در بخش قرنطینه.

 پرستار در میان خنده‌ها رو به من می‌گوید: «شما هم بخند؛ اما فقط زیر ماسک. وقتی گفتم دستکشت را عوض کن حتماً دستکشت را عوض کن. سر که  می‌چرخانم چند نفر از بیماران داخل سالن از پشت شیشه جلوی چشمم می‌آیند با تکان دادن سر سلامی ردوبدل می‌کنیم. باز پرستار می‌گوید: «دختر جان اصلاً دست به ماسکت نزن.»

 با خودم فکر می‌کنم این پرستارها چطور این لباس‌ها را آن‌قدر در مدت طولانی می‌توانند بر تنشان نگه‌دارند.

اینجا هیچ کودکی نیست

هنوز وارد بخش قرنطینه نشدم دل توی دلم نیست که ببینم سن و سال این بیماران چقدر است؟ بیشتر خانم هستند یا آقا؟ نکند کودکی هم بین آن‌ها بستری باشد! طاقت نمی‌آورم در حال پوشیدن لباس مخصوص قرنطینه می‌پرسم؟ کودکی در قرنطینه بستری هست؟

- نه هیچ بچه‌ای نه اینجا و نه در بخش مشکوکی‌ها بستری نشده.

حالا آماده‌ام، قدم می‌گذارم در آن‌سوی در اصلی قرنطینه، هرکدام از بیمارها در اتاق‌های کوچک خودشان روی تخت نشسته و یا خوابیده‌اند و چندنفری هم داخل سالن قدم می‌زنند. همه این‌ها را از دور می‌بینم.

این قرنطینه را تجسم نکردم

یادم می‌آید وقتی درراه پله منتظر بودم که اجازه ورود به قرنطینه مراحل آخرش را طی کند. قبل از اینکه در قرنطینه روی لولا بچرخد. تصور می‌کردم حالا باید یک لباسی شبیه به لباس فضانوردی به تن کنم و بیماران در قرنطینه نای حرف زدن ندارند اما حالا زن میان‌سال مبتلابه ویروس کرونا صدایش را بلند می‌کند و می‌گوید: « خانم خبرنگار شرح و حال ما را خوب نگاه کن و بنویس. واقعیت‌ها را آن‌طور که می‌بینی بنویس. تا آن‌ها که از داخل خانه‌هایشان شایعه‌سازی می‌کنند با حقیقت ماجرا آشنا شوند. بدانند که این هم مثل دیگر بیماری‌ها  است و تأکید کن که  مراقب خودشان باشند. بهداشت خود و خانواده‌شان را حفظ کنند. بیش از ۵ نفر از همین قرنطینه با جواب آزمایش منفی خارج‌شده‌اند و بهبود پیداکرده‌اند. انشالله که ما هم خوب می‌شویم و از اینجا می‌رویم .به‌جای اینکه به دنبال شایعه‌ها باشند به دنبال راه‌حل باشند برای جان سالم به دربردن.»

با یک حساب سرانگشتی می‌شمارم ۱۶ نفر بستری هستند. بیشتر بیماران میان‌سال هستند. آن‌ها که سن و سال بیشتری دارند روی تخت خوابیده‌اند و سرم دارند. ۵ نفر هستند که روی تخت خوابیده‌اند و تکان نمی‌خورند . پرستار می‌گوید: «سالمندان رسیدگی بیشتری نیاز دارند.»

مرد جوانی پرده اتاقش را کنار می‌زند و انگار برای دست شدن یا قدم زدن وارد سالن می‌شود. از پشت ماسک سلام می‌کند. جواب می‌دهم و می‌پرسم چند سالتونه؟

ـ ۳۶ ساله هستم. اهل تهران. اشاره می‌کند که دورتر بایستم.

می‌پرسم: با چه علائمی وارد بیمارستان شدید.

ـ سرفه‌های خشک، درد قفسه سینه و تب و لرز. حالا سه روز از بستری شدنم می‌گذرد. از روز اول خیلی بهترم.

- قرنطینه چه فرقی با بقیه بخش‌ها دارد؟

خودتان نگاه کنید. فقط اسمش ابهام آمیزه و برای مردم که از دور می‌شنوند دلهره‌آور است. لباس پرستارها هم متفاوتِ شاید تفاوت فقط همین پوشش پرستارها باشد.

چشمانم بخندند کافی است

 اجازه می‌گیرم برای عکاسی ؛ می‌گویم: صدای شما خیلی انرژی دارد؛ اما لبخندتان پشت ماسک پنهان‌شده

در جواب می‌گوید: «عکس با لبخند بهترِ اما من ماسکم را برنمی‌دارم از چشمانم عکس بگیر اگر دقت کنید ،چشم‌های من داره می خنده (صدای خنده‌اش فضای سالن را پر می‌کند)

-خانواده‌تان درگیر این ویروس نشدند؟

 اتفاقاً وقتی جواب تست من مثبت شد با پزشکم مشورت کردم که همسرم و فرزندم هم تست بدهند؛ اما پزشک قانعم کرد که تا علائم نداشته باشند نیاز به انجام آزمایش ندارند.

دل‌تنگ خانواده هستید؟

من سه روز است که در بخش قرنطینه بستری شدم. دل‌تنگ که هستم. اما ارتباط تصویری با خانواده‌دارم. شبکه‌های مجازی  مشکل‌آفرینی‌های زیادی دارند اما اینجا برای من خوب بوده.

بیمار کرونایی و جوک‌های دست‌اول

سؤال و جواب‌ها به اینجا که می‌رسد پرستار اشاره می‌کند که باید دستکش‌هایم را عوض کنم باز به اتاق مجاور برمی‌گردم و طریقه صحیح خارج کردن دستکش را در همان زمان کوتاه به من آموزش می‌دهد و یک دستکش دیگر به من می‌دهد که از آن‌ها استفاده کنم.

به سالن برمی‌گردم. سالاری مرد جوان هم حالا دست‌هایش را شسته و درراه بازگشت به تختش است.

می‌پرسم: «حالا که شما فضای مجازی را دنبال می‌کنید. برایمان جوک کرونایی تعریف کنید. جوکی که شمارا خیلی خندانده باشد.

بدون هیچ مکثی با شنیدن این سؤال، یک سیر می‌خندد و شروع می‌کند: نوشته بودند «کرونا از مرکز ووهان رسیده به مرکز سوهان» دیگر بیمارها و پرستارها با شنیدن جوک به خنده می‌افتند و با خنده‌ها بازهم سرفه‌ها در بخش قرنطینه شدت می‌گیرد؛ اما خوب که نگاه می‌کنم سالمندان این قرنطینه در سکوت هستند.

آمار بالای مرگ‌ومیر واقعیت ندارد

از فرصت استفاده می‌کنم و تا خنده‌هایشان تمام نشده می‌پرسم عجیب‌ترین شایعه کرونایی که شنیدید چی بوده؟

سالاری حالا صدایش جدی‌تر می‌شود می‌گوید: «راستش را بخواهید آمار بالای مرگ‌ومیر را که می‌شنوم بسیار تعجب می‌کنم. ما الآن در دل این بیماری هستیم آن‌قدر که دنیای مجازی از ترس و ابهام حرف می‌زند مردم‌باورشان می‌شود. در این چندروزه چند نفر بهبود پیدا کردند و مرخص شدند. درست است که این بیماری کاملاً مسری است و سرعت انتقال بسیار بالایی دارد؛ اما فقط کسانی که بیماری‌های زمینه‌ای و یا کهولت سن دارند این دوران را به‌سختی طی می‌کنند و حتی در این بخش سالمندی هم بوده که مرخص شده باشد. این آمار دروغ در فضای مجازی فقط جامعه را به ترس و دلهره می‌اندازد.»

شما اینجا با خودتان خلوتی دارید؟ چه خواسته و دعایی از ذهنتان در این لحظه‌ها می‌گذرد؟

راستش من بیشتر نگران افراد جامعه و کهن‌سالان هستم. دلم می‌خواست تریبونی داشتم و به همه می‌گفتم به‌جای این‌همه ترسیدن و به دنبال دست‌به‌دست کردن شایعات اولین نکته بهداشتی مثل دست شستن را رعایت کنید. انشا الله این ویروس ازسرمان می‌گذرد. وقتی فکرش را می‌کنم یک تیم پزشکی بیش از یک هفته است که به خانه‌شان نرفتند و همه وجودشان را وقف بیماران کرده‌اند. حالم گرفته می‌شود، نمی‌دانم حال خودم را در این شرایط نمی‌فهمم .سالاری سکوت می‌کند انگار بغض نشسته باشد وسط گلوی سرفه دارش.

مراقب باشیم روح جامعه نمیرد

سالاری مرد ۳۶ ساله قرنطینه از دوستان و همکارانش یاد می‌کند که عکس و فیلم‌های ضدعفونی کردن میز کارش را برایش ارسال کرده‌اند. پیغام فرستاده‌اند که منتظرش هستند تا به محل کارش برگردد.

مرد جوان در بین همه سؤال‌ها خودش به نکته‌ای اشاره می‌کند که این روزها در فضای مجازی بسیار پررنگ شده است قصه نبود ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده و مایحتاج بهداشتی. آه بلندی می‌کشد و می‌گوید: «یکی از خوش‌ذوق‌های دنیای مجازی یکی عکس از رزمنده‌های دوران دفاع مقدس که ماسک‌های شیمیایی‌بر صورت دارند را در کنار عکسی از محتکران ماسک گذاشته و توضیح می‌دهد:(در روزگار جنگ ،این رزمنده‌ها ماسک‌های خود را به خاطر یکدیگر از صورتشان برمی‌داشتند و حالا در این شرایط ماسک‌ها را احتکار می‌کنند.)

سالاری درحالی‌که صدایش در گلو می‌لرزد به ۵ پرستاری که هرکدام به سمتی می‌روند تا به ۱۶ بیمار خدمات‌رسانی کنند اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما باید مراقب اخلاقیات جامعه‌مان باشیم. این کرونا یک ویروس است یک بیماری جسمی است که می‌گذرد. ما باید مراقب معنویات جامعه باشیم. که اگر روح یک انسان در جامعه بمیرد دیگر مرده است.»

وقتی از محل اصلی قرنطینه خارج می‌شوم بازهم پرستاری که به استقبالم آمده بود بدرقه‌ام می‌کند. به اتاقی می‌روم که لباس پوشیده بودم .مرتب سفارش می‌کند که بااحتیاط لباس‌های مخصوص قرنطینه را از تنم خارج کنم و به‌سرعت دست‌هایم را ضدعفونی کنم.

از در اصلی که خارج می‌شدم بازهم صدای همهمه از بخش قرنطینه بلند شده بود.

* فارس

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: بخش قرنطینه خانم پرستار فضای مجازی سرفه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۷۲۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آن چه علم به تازگی درباره قاعدگی زنان کشف کرده است

فرارو- سندرم پیش از قاعدگی هوس غذایی و اصطلاحا "آنفولانزای پریود". هر زنی که قاعدگی یا پریود را تجربه می‌کند می‌داند که این چرخه ماهیانه می‌تواند تاثیر عمیقی بر روی بدن و ذهن اش داشته باشد. با این وجود، محققان هنوز در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه قاعدگی می‌تواند بر سلامت تاثیر بگذارد و در برخی افراد علائم بیماری را بدتر می‌کند؟

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، در جریان مطالعه‌ای تازه انجام شده "ژاکلین راس" روانشناس و تیمی در دانشگاه ایلینوی شیکاگو از ۱۱۹ بیمار زن که در گذشته افکار خودکشی را تجربه کرده بودند خواستند تا احساسات خود را در طول یک دوره قاعدگی دنبال کنند. آنان دریافتند که برای بسیاری از بیماران افکار مرتبط با خودکشی در روز‌های قبل و در طول قاعدگی بدتر می‌شود. در آن روز‌ها احتمال بیش تری وجود داشت که بیماران بیش‌تر به خودکشی فکر کرده و بیش از سایر مواقع برنامه ریزی خود برای پایان دادن به زندگی شان را عملی می‌ساختند.

این نتایج ممکن است متاسفانه برای افرادی که مبتلا به افسردگی هستند غیر قابل تعجب به نظر برسد افرادی که سال‌ها افکارشان را با درمانگران به اشتراک می‌گذارند و در مورد چگونگی تاثیر دوره‌های قاعدگی بر علائم این موضوع صحبت می‌کنند. با این وجود، به دلیل زن ستیزی در حوزه علم و پزشکی این اثرات تا همین اواخر به به صورت سیستماتیک مورد مطالعه قرار نگرفته بود و اغلب بیماران مجبور می‌شدند تا نوسانات خلقی را که پزشکان نمی‌دانستند چگونه تشخیص داده یا درمان کنند را تحت کنترل قرار دهند.

در واقع، قاعدگی برای چندین دهه مورد مطالعه قرار نگرفته است و این موضوع باعث ایجاد یک خلاء عمده در دانش شده که در آن بیماران دچار درد یا خونریزی شدید سال‌ها منتظر تشخیص بوده اند. با این وجود، در سالیان اخیر دانشمندان بیش تری شروع به مطالعه فرآیند قاعدگی کرده‌اند تحقیقاتی که می‌تواند اطلاعات مهمی را در مورد سلامت انسان که به ناحق نادیده گرفته شده کشف کند.

قاعدگی می‌تواند بر علائم سلامت روان تاثیر بگذارد

"گتوری آیزنلوهر مول" روانشناس و از همکاران راس پس از آن که یکی از بیماران تحت درمان او بدتر شدن علائم را در دوره قاعدگی اش ذکر کرد ایده تحقیق در این باره در ذهن اش جرقه زد. او گفت: "من فکر کردم اگر شواهدی داشته باشیم که نشان دهد این امری رایج است شاید بتوانیم کاری در مورد آن انجام دهیم". ارتباط بین قاعدگی و سلامت روان در یک دهه گذشته  توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. پزشکان مدت‌ها می‌دانستند که درصد کمی از افراد وضعیتی به نام  اختلال دیسفوریا (ناخوشی) پیش از قاعدگی (PMDD) را تجربه می‌کنند که با احساس شدید اضطراب، افسردگی یا تحریک پذیری در روز‌های منتهی به قاعدگی مشخص می‌شود. اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی در سال ۲۰۱۳ میلادی به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی  (DSM)  اضافه شد و کارشناسان معتقدند ۳ تا ۸ درصد از افرادی که قاعدگی را تجربه می‌کنند به این عارضه مبتلا هستند.

با این وجود، راس و تیم همراه اش می‌خواستند بررسی کنند که آیا چرخه‌های قاعدگی بر سلامت روان افراد نیز تاثیر می‌گذارد یا خیر.  بنابراین، بیماران در مطالعه آنان مبتلا به اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی تشخیص داده نشدند و به جای آن بدین خطار انتخاب شدند، زیرا در ماه قبل از آن فکر کردن به خودکشی را گزارش کرده بودند. محققان از شرکت کنندگان خواستند تا علائمی مانند افسردگی، اضطراب و ناامیدی را هر روز از چرخه خود ثبت کنند. آنان هم چنین در مورد افکار خودکشی و برنامه ریزی برای خودکشی از شرکت کنندگان سوالاتی را پرسیدند. راس می‌گوید ایده پردازی در این باره شدیدتر بود و برنامه ریزی در روز‌های نزدیک به قاعدگی بیش‌تر می‌شد.

او می‌گوید: "آن چه جالب توجه بود این موضوع است که اگرچه ما افراد را برای اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی انتخاب نکردیم، اما مشاهده کردیم که اکثر شرکت کنندگانی که افکار خودکشی اخیر را گزارش کرده اند این گرایش در آنان وجود داشت که علائم بدتر را در روز‌های پیش و در طول آغاز قاعدگی تجربه کنند".

راس می‌گوید اکثر افراد علائم روانپزشکی عمده‌ای را در پاسخ به تغییرات هورمونی تجربه نمی‌کنند. با این وجود، نتایح تحقیقات نشان داده که افراد مبتلا به بیماری روانی زمینه‌ای از جمله ۶۰ درصد از زنان مبتلا به اختلالات افسردگی اغلب حین قاعدگی احساس بدتری دارند. نتیجه مطالعه راس که در نشریه امریکایی روانپزشکی منتشر شد نشان می‌دهد که درمانگران، روانپزشکان و متخصصان زنان و زایمان باید به بیماران اطلاعاتی در مورد چگونگی تأثیر قاعدگی بر علائم عاطفی به ویژه خودکشی ارائه دهند. بیماران هم چنین ممکن است از ترسیم علائم خود برای چند ماه سود ببرند تا ببینند آیا یک الگوی چرخه‌ای ظاهر می‌شود یا خیر.

آزمایشگاهی که راس در آن کار می‌کند به سرپرستی آیزنلوهر مول همچنین در حال مطالعه درمان‌های رفتاری و دارویی است که می‌تواند به افرادی که علائم شان با چرخه‌های قاعدگی شان مرتبط است از رفتار درمانی دیالکتیکی گرفته تا دارو‌های مسدود کننده هورمون کمک نماید.

محققان در حال مبارزه با انگ حول محور پریود یا قاعدگی هستند

یافته‌های تازه به دانش ما از حوزه‌ای از مطالعه می‌افزایند که هنوز با سکوت و نوعی انگ و ننگ قلمداد شدن مبارزه می‌کند. افراد مبتلا به اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی هنوز برای تشخیص بیماری تلاش می‌کنند. در جریان نتیجه نظرسنجی صورت گرفته در سال ۲۰۲۲ میلادی حدود ۴۰ درصد از بیماران دچار اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی گفته بودند که ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشت روانی آنان هیچ اطلاعاتی از این وضعیت نداشته اند. تأثیر قاعدگی بر سایر شرایط سلامت روان مانند افسردگی حتی ضعیف‌تر شناخته شده است. با این وجود، تحقیقات و گزارش‌های فزاینده  درباره نحوه عملکرد قاعدگی و بسیاری از راه‌های عمیقی که چرخه‌های قاعدگی مان می‌توانند از نظر روحی و جسمی بر ما تاثیر بگذارند موارد بیش تری را آشکار می‌سازند.

محققان هم چنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا قاعدگی می‌تواند در تشخیص زودهنگام شرایطی مانند فیبروم رحم، سرطان و آندومتریوز (نابجایی آستر رحم) کمک کننده باشد یا خیر. مطالعه قاعدگی که در آن رحم لایه داخلی خود را می‌ریزد و دوباره رشد می‌کند می‌تواند بینشی در مورد بهبود زخم ارائه دهد.

در دو سال گذشته محققان هم چنین آن چه که بسیاری از بیماران گزارش داده اند را مورد تایید قرار دادند این که واکسن‌های کووید – ۱۹ اثرات کوچک، اما قابل اندازه گیری بر چرخه‌های قاعدگی دارند. این یافته‌ها می‌توانند تولیدکنندگان واکسن را وادار کند تا اثرات محصولات خود را بر قاعدگی آزمایش کنند تا بیماران غافلگیر نشوند. کارشناسان می‌گویند که اثرات قاعدگی واکسن کووید موقتی است و بر باروری تاثیر نمی‌گذارد.

بخش عمده‌ای از ارتباط بین قاعدگی و سایر جنبه‌های سلامت جسمی و روانی برای سالیان متمادی دست کم در انظار عمومی مورد بحث و بررسی قرار نگرفت، زیرا دانشمندان و  پزشکان به سادگی آن‌ها را مطالعه نمی‌کردند. "آلیس لو کولیگان" متخصص اطفال در بیمارستان کودکان بوستون که قاعدگی را مطالعه کرده  می‌گوید:"وقتی صحبت از درک سلامت قاعدگی می‌شود ما در این حوزه بسیار عقب هستیم".

محققان در سال ۲۰۲۳ میلادی سرانجام یکی از نخستین مطالعات را برای آزمایش ظرفیت قاعدگی با استفاده از خون واقعی انجام دادند. با این وجود، مطالعاتی مانند کاری که راس انجام داده نشان می‌دهد که تحقیقات بالینی به تازگی آغاز به درک موضوعی کرده اند که بسیاری از افراد دچار عادت ماهانه آن را می‌دانستند: این فرآیند بخشی جدایی ناپذیر از عملکرد انسان است که اگر مایل به گوش دادن به آن باشید چیز‌های زیادی برای آموزش به ما دارد.